Cijena: Na upit

Višegrad je naselje i središte istoimene općine u istočnom dijelu Bosne i Hercegovine, na rijeci Drini. Nalazi se u prostranoj kotlini rijeke Drine, na brežuljkastim padinama koje se blago uzdižu u planine visoke preko 1000 metara. Višegradska kotlina je jedna od rijetkih proširenja u toku rijeke Drine koji se sastoji djelimično od visokih klisura i planina.

Višegrad se prvi put spominje 1433. godine kada je pripadao moćnoj srpskoj vlastelinskoj porodici Pavlovića, pod čijom je upravom bio i srednjovjekovni grad Dobrun. Na vrhu brda iznad drinskog mosta nalaze se tragovi starog grada ili Pavlovine (po vojvodi Pavlu Radenkoviću). Same ruševine se nalaze na dva mjesta i zovu se "Gornji grad" i "Donji grad". Pri dnu starog grada, na nepristupačnim stijenama iznad Drine nalazi se kula koja je u narodu poznata kao "Kula Kraljevića Marka", a koja je imala ulogu osmatračnice. To je okrugla građevina čija visina danas iznosi 8 m, a za vrijeme Turaka zatrpana je kamenjem kako se u nju ne bi skrivali hajduci i srpski ustanici. Kako je zapisao čuveni turski putopisac Evlija Čelebija, Mehmed Paša je oko 1577. godine sagradio donju Višegradsku varoš, a pošto je postojalo i naselje iznad, odnosno više njega grad je dobio ime Višegrad.

Po turskim izvorima 1544. godine ovaj grad osvaja Osman Paša i on ostaje pod turskom vlašću, sve do Berlinskog kongresa 1878. godine kada čitavu Bosnu preuzima Austro-Ugarska. Dolaskom Austrougara Višegrad dobija konture gradske sredine. Oni grade vodovod, uvode zemljišne knjige, grade uskotračnu prugu i javne građevine.

Poslije Prvog svijetskog rata Višegrad ulazi u sastav Kraljevine Jugoslavije, u okviru Bosne i Hercegovine.  Prvi i Drugi svjetski rat su ostavili grad u ruševinama, većina objekata je bila teško oštećena, uključujući i višegradsku ćupriju.

Višegrad se danas nalazi u okviru Republike Srpske, jednog od 2 entiteta nezavisne države Bosne i Hercegovine.

Znamenitosti koje možete obići u Višegradu:

Drina Ćuprija

Most Mehmed-paše Sokolovića (Stari most u Višegradu) nalazi se u gradu Višegradu blizu granice između Bosne i Hercegovine i Srbije i predstavlja jedno od najmonumentalnijih djela arhitekture koja je nastala u razdoblju od 15. do 19. vijeka u Bosni i Hercegovini.  Most je jedan od najznačajnijih nacionalnih spomenika Bosne i Hercegovine, a u julu 2007. godine upisan je u UNESCO listu svjetske kulturne baštine.

Višegradska ćuprija na Drini je zadužbina velikog vezira Mehmed-paše Sokolovića (tur. Sokollu Mehmet Paşa, 1505. ili 1506-1579). On je jedan od velikih osmanskih vojskovođa porijeklom iz Bosne.  Rodio se u selu Sokolovići pored Rudog 1505. ili 1506. godine, a kao dijete pravoslavnih roditelja. U to vrijeme postojao je običaj poznat kao Divširma, odnosno „Danak u krvi”. Srpska djeca su na silu otimana i odvođena u Tursku gdje su prevođena u islam i školovana u njihovim vojnim školama gdje su postajali Janjičari, elitni vojnici turskog carstva. Tako je iz okoline Višegrada kao dijete odveden i Bajica Sokolović i dobija ime Mehmed. On će kasnije zahvaljujući svojoj sposobnosti postati oficir osmanske vojske, a na vrhuncu svoje moći postaje veliki vezir, odnosno premijer države po današnjim standardima. Na vrhuncu svoje moći naređuje da se u Višegradu na Drini sagradi most kome ravna nema.

Most je izgrađen u periodu od 1571. do 1577. godine, a gradio ga je tada najčuveniji turski arhitekta Kodža Mimar Sinan. Izgrađen je u istočnjačkom stilu i predstavlja remek dijelo tadašnje graditeljstva.

Andrićgrad

Andrićgrad ili Kamengrad je grad, kulturni centar i vrsta etno-sela, koji se nalazi na lokaciji Ušće na samom ušću rijeka Drina i Rzav u Višegradu čiji je idejni tvorac režiser Emir Kusturica. Grad je izgrađen od kamena i u njemu se nalazi pedesetak objekata.
Spomenik Ivi Andriću se nalazi na Trgu Nikole Tesle u centralnom dijelu Andrićgrada. Spomenik koji je visok 2,4 metra. Spomenik je nastao kao reagovanje na rušenje biste Ive Andrića u Višegradu 1991. godine. Bistu Ive Andrića u Višegradu su 1. jula 1991. godine macolama srušila petorica muslimanskih ekstremista koje je predvodio Murat Šabanović, a zatim je bacili u rijeku Drinu.
Spomenik Njegošu, nalazi se na istoimenom trgu, ispred crkve svetog kneza Lazara, čuvajući leđa Ivi Andriću. Spomenik je identičan spomenicima u Podgorici i Beogradu. Na postamentu spomenika ispisano je: "tragičnom junaku kosovske misli“.

Vožnja Ćirom

Pruga uskog kolosijeka Višegrad - Vardište predstavljala je dio nekada čuvene „Istočne pruge“ (njem. „Bosnische Ostbahn“ ili pruga „Sarajevo - Ostgrenze “, odnosno Sarajevo-istočna granica) koju je izgradila Austro-Ugarska u periodu od 1903. do 1906. godine, povezujući na taj način istočnu Bosnu sa Sarajevom i ostatkom Austro-Ugarske Monarhije. Sa cijenom od 75 miliona zlatnih kruna (450 hiljada zlatnih kruna po kilometru) to je bila jedna od najskupljih pruga u svijetu izgrađenih do tog doba. Kada se preračunaju svi troškovi gradnje pruge dolazi se do nevjerovatne cijene od 1 kilograma čistog zlata za metar pruge. Izgradnja ove pruge bila je motivisana isključivo strategijskim značajem, budući da se Višegrad tada nalazio na granici između Austro-Ugarske i Srbije. 

Prva ćirina kompozicija prošla je kroz živopisnu dolinu rijeke Rzav 4. jula 1906. godine do Dobruna, a 1. avgusta iste godine otvoren je i dio pruge do Vardišta. Poslije završetka Prvog svjetskog rata pristupilo se gradnji nastavka ove pruge od Vardišta do Užica u Srbiji, a ova trasa svečano je otvorena 25. januara 1925. godine. Od tada pruga je bila žila kucavica čitavog ovog kraja i bila važna željeznička veza između Bosne i Srbije punih 49 godina. 

Krstarenje Drinom

Zapitajte se kada ste posljednji put uživali u čarima prirodne sredine, bez buke, zagađenog vazduha, betona oko vas. Ukoliko želite da se odmorite od svega ovoga i da uživate u netaknutoj prirodi, osluškujete zvuk rijeke, udišete svjež vazduh, jedete prirodno spremljenu hranu i zaboravite na sve vaše obaveze predlažemo vam da prilikom posjete Višegradu planirate i vrijeme za cjelodnevni izlet brodom kroz kanjon Drine, drugim po veličini kanjonom u Evropi.

Manastir Dobrun

Manastir Dobrun, u izvorima poznat kao Kruševo, nalazi se u živopisnom planinskom kraju na putu Višegrad –Užice , 12 km od Višegrada u klisuri rijeke Rzav. Posvećen je Blagoveštenju a podigli su ga župan Pribil i njegovi sinovi Stefan i Petar 1343. godine. Ovaj poslednji je, 1383.godine, kao monah Jovan, sazidao i živopisao pripratu. Već 1393. godine, kada su Turci prvi put provalili u Bosnu, manastir je stradao. Obnovili su ga despot Stefan Lazarević i kneginja Milica. Negdje na granici 18 i 19 vijeka manastir je opustjeo. O nastanku i ranijoj historiji manastira nema pouzdanih podataka. Zna se da je jedno vrijeme bio sjedište mitropolije. 

U svojoj historiji je mnogo puta uništavan i rekonstruisan. Najveće stradanje manastir je doživjeo u toku drugog svjetskog rata, kada su ga Nijemci koristili kao skladište oružja, a pri povlačenju 1945. godine digli su ga u vazduh. Obnovljen je 1946. godine. 

Manastir je bio u potpunosti živopisan. Najpoznatije, do danas sačuvane freske su freska cara Dušana sa ženom Jelenom i sinom Urošem, kao i freska sa ktitorom manastira, županom Pribilom, njegovim sinovima i zetom Stanom. 
Manastir je dugo vremena služio samo kao dobrunska crkva, a od 1993. godine obnovljeno je monaštvo i Dobrun ponovo postaje aktivni manastir. U sklopu manastirskog kompleksa nalazi se Muzej Prvog srpskog ustanka, Galerija, kao i Muzej Mitropolije dabrobosanske. 

Višegradska banja

Višegradska Banja nalazi se 5 km sjeverno od Višegrada. Smještena je u gustoj borovoj šumi na nadmorskoj visini od 414 m. Zbog svoje nadmorske visine i prirodnog okruženja ima i karakteristike vazdušne banje. Termalne vode Višegradske banje imaju karakteristike radioaktivne karbonatne homeoterme, temperature 34ºs. Osnovna ljekovita svojstva potiču od njene radioaktivnosti, čiji je nosilac radon i njegovi produkti raspadanja. Po radioaktivnosti Višegradska banja je na prvom mjestu u Bosni i Hercegovini, a na drugom mjestu u bivšoj Jugoslaviji. 

Hamam u Višegradskoj banji

Zanimljiva je priča o nastanku ovog kupatila. Hamam je nastao za vrijeme gradnje čuvene ćuprije na Drini 1575. godine. Za izgradnju mosta korišten je kamen koji je donošen iz majdana na prostoru današnje Višegradske banje. Prilikom vađenja kamena radnici su otkrili izvor mineralne vode, i ubrzo su otkrili da rane koje su zadobijali u radu mnogo brže zarastaju nego što bi trebalo. To blagotvorno dejstvo su pripisali mineralnoj vodi u kojoj su se kupali, tako da je tada odlučeno da se tu napravi hamam. 

Crkva sv. Jovana

U prošlosti je bila izgrađena u potpunosti od drveta. Ima oblik jednobrodne bazilike i nije freskopisana. Interesantan je sam prostor na kome se ona nalazi, a to je planinska zaravan prekrivena travom, oko koje se nalazi visoka borova šuma. 

Spomen učionice Ive Andrića

Spomen učionica Ive Andrića u Višegradu smještena je u u zgradi u kojoj je
naš nobelovac Ivo Andrić naučio da čita i piše. Bivša Osnovna narodna škola otvorena je krajem 19. vijeka bila u funkciji dugi niz godina, dok u Višegradu nisu izgrađeni novi objekti.
2007. godine Opština Višegrad uređuje muzejsku postavku Andrićeve učionice i otvara je za posjete. Andrićeva učionica sadrži postavku tipične škole s kraja 19. vijeka, kao i kolekciju Andrićevih fotogafija.  

Gradska galerija Višegrad

Gradska galerija Višegrad nalazi se u prizemlju zgrade Doma kulture. Udaljena je oko 150 m od kompleksa Andrićgrad, odnosno oko 450 m od višegradske ćuprije. Posjetioci galerije mogu vidjeti postavku umjetničkih slika, grafika, skulptura, uglavnom nastalih na Međunarodnom likovnom saborovanju, koje se održava u Višegradu, svake godine krajem avgusta.

Crkva uspenja Presvete Bogorodice

Saborni hram u Višegradu posvećen je Rođenju Presvete Bogorodice ili Maloj Gospojini.

Crkva Rođenja Presvete Bogorodice u Višegradu sagrađena od 1884. do 1886. godine. Srbi su i prije ovog vremena pokušavali da sagrade bogomolju, ali su turske vlasti ometale izgradnju crkve. Austrougarskom okupacijom 1878. godine nastale su povoljnije prilike za ostvarivanje ideje o gradnji hrama. Još uvijek jak turski uticaj u samom gradu remetio je planove da se u gradu ili blizu grada podigne pravoslavni hram. Po podacima iz ljetopisa Turci su davali zemljište za gradnju na Banpolju brdu - dva kilometra iznad Višegrada - što srbi nisu htjeli prihvatiti. Naposljetku austrougarska vlast je dala zemljište na Megdanu gdje se i danas crkva nalazi i izgradila put do crkve.